PFAH

น้อง: ผมกังวลทุกครั้ง เวลาคิดถึงการซิ่ว ผมไม่แน่ใจว่าจะทำมันได้รึเปล่า หรือว่าตัวเองจะล้มเลิกก่อนจะถึงตรงนั้นมั้ย ไม่มั่นใจเลยครับ

#Dek65 จะซิ่วไป Tcas66

คำตอบของพี่: 

จากคำถาม พี่จับได้ว่า “ความกังวล” คืออุปสรรคสำคัญของการจะซิ่ว
ดังนั้นเรามาดูกัน ว่าความกังวลคืออะไร

ความกังวล (ภาษาอังกฤษเรียกว่า anxiety)  คือ สภาวะทางอารณ์ ที่บุคคลจะรู้สึกว่า หวั่นใจ หวาดกลัว อึดอัดไม่สบายใจ เพราะคิดว่าจะมีสิ่งร้ายหรือเหตุการณ์ที่ไม่ดีเกิดขึ้นกับตน *เป็นการคิดไปล่วงหน้าทางลบ*

สิ่งที่แย่ที่สุดของความกังวลคือ มันจะ “ฉุด” ให้เรา — ไม่เคยได้เริ่มทำ

คล้ายๆ กับความกังวลคือ การคูณด้วยเลขศูนย์ (x0) หากเรามีเป้าหมายที่ต้องการอยู่ สมมติตีเป็นเลขสิบ (10) เจอการคูณศูนย์เข้าไป … ผลลัพธ์เหลือศูนย์ คือ …ไม่เกิดอะไรขึ้นเลย… เกทมั้ย

เมื่อเข้าใจแล้ว ก็อยากให้ลองตั้งมั่นกับตัวเองว่า จะดีแค่ไหน หากเรา “เลิกกังวลได้” นะ

คำเตือน (x) อย่าเข้าใจผิด ว่าเราต้องเลิกรู้สึกกังวล

เปล่าเลย ความกังวลเล็กน้อยมีประโยชน์ คอยเตือนเราว่าสิ่งที่เราทำมันยาก ให้เราคอยระมัดระวังและอยู่กับความจริง แต่เราต้องรู้ตัวด้วยว่า หากปล่อยให้ความกังวลมากไป  ประโยชน์ที่ได้กลับมา ก็จะน้อย

การซิ่วหรือการตั้งใจอ่านหนังสือเตรียมสอบเข้ามหาวิทยาลัย เหมือนการเดินทาง การเดินรถ ดังนั้นตามหลักฟิสิกส์ เราต้องหาวิธี “ลดแรงเสียดทาน” เพื่อเพิ่มความเร็ว เพื่อให้ได้ไปต่อ

กับเรื่องความกังวลนี่ก็เหมือนกัน  ทุกคนสามารถ ลดแรงเสียดทานของกังวลได้ 

• เริ่มจาก เลิกเกลี้ยกล่อมตัวเองด้วยความกังวล
• เปิดจินตนาการว่า เราเองกำลังโน้มตัวไปข้างหน้า
• ลองเริ่มอ่านหนังสือให้ได้สัก 10 นาทีหรือลองทำโจทย์แบบดูเฉลยไปด้วยก็ยังได้ สัก 2-3 ข้อ

สิ่งหนึ่งที่พี่เชื่อมั่นมากๆ คือ * เราจะได้ในสิ่งที่เราคิด *

หากเราคิดนำไปก่อนว่า เราจะไม่ไหวอะะะะ แบบนี้ ก็จะเป๋แต่เริ่มแล้ว ตรงข้าม หากเรามีกำลังใจ เราจะยังผลักไปข้างหน้าได้ “ไม่เร็วก็ช้า มันต้องถึง~!!” 

กังวลได้ แต่อย่าลืมแข็งใจลองสู้กับมัน แล้วโน้มตัวไปข้างหน้านะทุกคน

———

ส่วนที่ว่า “แล้วเราจะล้มเลิกง่ายๆ ไหม” ก็อยากแนะนำให้น้องๆ ลองหา WHY ของตัวเอง หรือเหตุผลที่เราจะต้องซิ่วให้สำเร็จ

ทำไมเราต้องซิ่วให้สำเร็จล่ะ?

เราอยากเข้าคณะนั้นๆ ทำไม อะไรรอเราอยู่ จะเกิดอะไรขึ้นหากเราทำได้บ้าง ลองใคร่ครวญดูนะครับ เป็นกำลังใจให้เสมอ

———

แล้วคอร์สไหนเหมาะกับเด็กซิ่ว?

• ต้องการพื้นฐานใหม่ทั้งหมด เรียนรู้ที่มาที่ไป ค่อยๆ ปูทีละแบบฝึกหัด ลงคอร์ส Physics Slayer
• ต้องการสรุปกระชับ จับคอนเซปท์ของแต่ละบท และตะลุยโจทย์ฟิสิกส์ตัวยากอย่างฟิสิกส์สามัญ ลงคอร์ส Refined

ปรึกษาเพิ่มเติมทักเพจนะ พี่แอดมินเค้าพร้อมให้คำแนะนำจ้ะ

“การลงมือทำ” เพื่อ “ไปสู่เป้าหมาย” ดูจะเป็นเรื่องยาก… เมื่อเป้าหมายนั้นไม่ได้ถูกแสดงออกมาให้เราเห็นแบบชัดๆ 👀

ดังนั้น~! วิธีการต่อไปนี้ เป็นเทคนิคในรูปแบบง่ายๆ ที่จะนำเราไปสู่เป้าหมายระยะกลาง หรือระยะยาวได้ ไม่ว่าจะหลายสัปดาห์ หรือหลายปี

• 👉ขั้นที่ 1 จินตนาการถึงสิ่งที่ต้องการ เมื่อเราทำงานหนักแล้ว ให้จินตนาการว่าจะมีเรื่องดีๆ แบบไหนเกิดขึ้นกับเราบ้าง ให้เขียนสิ่งนั้นลงไป
• 👉ขั้นที่ 2 เขียนตัวเลือกในแง่บวก ให้เลือกข้อดีในข้อแรกมาหนึ่งอย่าง ว่าอะไรดีที่สุดสำหรับเรา นึกถึงมันอยู่ในใจ แล้วเลือกอันที่ทำให้รู้สึกดีมากที่สุด
• 👉ขั้นที่ 3 เขียนอุปสรรคขัดขวาง จินตนาการถึงปัญหาที่อาจจะเกิดขึ้นได้ระหว่างที่กำลังทำตามเป้าหมายอยู่
• 👉ขั้นที่ 4 เขียนตัวเลือกในแง่ลบ ในบรรดาปัญหาที่เขียนไว้ ให้เลือกอันที่เลวร้ายที่สุดสำหรับตัวเรามา ให้นึกภาพอยู่ในใจ แล้วเลือกอันที่น่าจะเกิดขึ้นได้จริง
• 👉ขั้นที่ 5 ลงมือทำตามคำถาม ต่อไปให้เขียนที่ต้องทำทั้งหมดในรูปแบบคำถาม ว่า [ชื่อเรา] จะทำ [สิ่งที่ต้องทำ] ใน [เวลา] ที่ [สถานที่] หรือไม่ ?

สุดท้าย แสดงคำถามนั้นไว้ในจุดที่เราเห็นมันได้อย่างชัดเจนเท่านี้ก็ถือว่าเสร็จเรียบร้อย

📌📌 เมื่อเราใช้ใบงานแล้ว เราจะได้รับรู้ ถึงความตั้งใจแรกของเรา และกลายเป็นแรงที่ทำให้เราอยากทำมากขึ้น

🧡 เทคนิคนี้อาจจะทำให้เราบรรลุเป้าหมายได้สำเร็จ แต่น้องๆ อย่าลืมว่า ตัวเรานั้น ยังต้องฝึกฝน #การควบคุมตนเอง เพื่อที่เราจะสามารถควบคุมความสำเร็จในอนาคตของเราได้นั่นเอง

“อยากเห็นน้องๆ ใช้ Roadmap มุ่งสู่เป้าหมายตั้งแต่วันนี้”

ตัวอย่างของพี่ 😛

1. เปิดใช้สกิล “ประเมิน” สกัดหาข้อที่ทำได้ก่อน

อ่านคำถามไล่ไปในแต่ละข้อ คอย “ประเมิน” ว่าข้อนี้เราน่าจะทำได้จนได้คำตอบสุดท้ายไหม ถ้าคิดว่าไม่ไหว ทำเครื่องหมายไว้แล้วข้ามไปข้อต่อไปเลยทันที เมื่อถึงข้อใหม่แล้วก็ให้ “ประเมิน” เหมือนเดิม หากเจอข้อที่คิดว่าโกยคะแนนได้ อาจจะไม่ยาก หรือยากแต่เราเตรียมมาตรงแนว หรือเฉียดๆ แล้วนึกประยุกต์ได้ ก็ให้ลงมือทำทันที 

2. ทำยังไงเมื่อติด “สตั๊นท์” 

บางข้อ เราตัดสินใจทำแล้ว แต่พอทำๆ ไป ติดสตันท์ ไปต่อไม่ได้ ให้พยายามอีกสัก 1-2 try (ห้ามนาน) ถ้ายังติดอยู่ ให้รีบ “ข้าม” ข้อนั้น ไปหาข้อต่อไปทันที ถ้าเจอข้อที่ยังไงก็ทำไม่ได้แน่ๆ แบบว่าเจอแล้วฉันนี่ร้องกรี๊ดเลย (ขอเรียกว่าข้อบ้ง) ให้ทำเครื่องหมายพิเศษไว้ด้วย

3. วนรอบสอง หา “ปลาใหม่”

เมื่อวนทำข้อที่ทำได้จนหมด ค่อยมาเริ่มแกะข้อที่เราติดเอาไว้จากการวนรอบแรก เราจะเจอบางข้อที่แกะได้ แต่ใช้เวลากับมันเยอะหน่อย ก็มาจัดการกับข้อสอบกลุ่มนี้ ข้อไหนบ้งหนักๆ ข้ามไปก่อนเลยนะ จะเก็บแต้มได้มากขึ้นก็จากรอบนี้แหละ

4. ดอนท์ แพนิค กับข้อบ้งทั้งหลาย

พึงระลึกว่า ข้อสอบบางข้อก็ยากแบบทดสอบหาตัวแทนโอลิมปิคดาวอังคาร อุเบกขาค่ะท่องไว้ คือช่างมัน เราเก็บส่วนที่เก็บได้แล้วเอาส่วนนี้ให้แม่น เราซ้อมมาดีแล้ว ท่องไว้ ท่องไว้ ไอ แฮฟ สติ !

5. กันเวลาไว้สำหรับการตรวจคำตอบ

ข้อที่ทำได้ทั้งหมดทุกข้อ ควรเอามา “ผ่านตา” เพื่อทวนสอบความถูกต้องอีกครั้ง โดยเฉพาะฟิสิกส์ เราต้องเช็คว่าคำตอบเราเป็นไปได้จริง ไม่ขัดแย้งธรรมชาติ หรือไม่ละเมิดเงื่อนไขบังคับที่โจทย์สั่งไว้

6. บริหารเวลาด้วยสัญชาตญาณที่ได้มาจากการฝึก

ก่อนเข้าห้องสอบ เราจะพอทราบว่าข้อสอบมีกี่ข้อ ให้เวลาเท่าไร ทำให้เราพอกะได้ว่าเราควรใช้เวลาแต่ละข้อประมาณไหน แต่ไม่ต้องคุมเวลาในทุกๆ ข้อนะ เวอร์ไป พี่คิดว่าเรากะคร่าวๆ เช่น ข้อสอบมี 30 ข้อ เวลา 90 นาที หมายถึงถ้าเวลาผ่านไป 1 ใน 3 เราก็ควรทำข้อสอบผ่านไปได้ประมาณ 10 ข้อแล้ว ก็เงยหน้าดูนาฬิกาเป็นพักๆ เอา ซึ่งสกิลนี้จริงๆ อยากให้ฝึกตั้งแต่ตอนหัดทำข้อสอบจับเวลาไว้เลย เราจะมีสัญชาตญานดูเวลาติดตัว ส่วนใหญ่ถ้าเรารู้จักเลือกทำข้อง่ายก่อน แล้วค่อยมาเก็บข้อยาก สายตาเราจะผ่านข้อสอบแทบทุกข้อทันอยู่แล้ว และเราจะประเมินได้ว่าข้อไหนควรเก็บควรข้ามเพื่อให้อย่างน้อยๆ คือ ข้อที่เราทำได้ เราทำมันได้ทันทุกข้อ เหลือแต่ข้อที่ทำไม่ได้ไว้แบบนี้ นิดหน่อย คะแนนสวยแน่ๆ

---

คอร์สที่คุณอาจจะสนใจ

บทความนี้เป็นการสรุปจาก คลิปวีดีโอแนะนำหลักสูตรใหม่ใน Fanpage: เรียนฟิสิกส์กับครูพี่ฟาร์ม PFarmmie ไปติดตามฟังตัวเต็มๆ กันได้น้า

ม.4 เทอม 1 เรียนอะไรบ้าง?

เทอมแรกเป็นสบายๆ เบาๆ เนื่องจากน้องๆ เพิ่งก้าวจากรั้ว ม.ต้น สู่ ม.ปลาย เพื่อให้นักเรียนปรับตัวง่าย หลักสูตรจึงออกแบบให้เรียนเพียง 3 บทเท่านั้น

บทแรกคือ “บทนำและธรรมชาติในวิชาฟิสิกส์” เป็นแนวเรื่องเล่าพัฒนาการวิชาฟิสิกส์ จาก “การสังเกตธรรมชาติ” สู่ “ศาสตร์” เก๋ๆ

ถ้าคนสอนเล่าสนุก และคนเรียนเปิดใจ รับรองว่า happy กันทั้งสองฝ่ายเลย ^-^

บทนำจะเป็นการ set “มาตรฐาน” ในการศึกษาวิชาฟิสิกส์ เช่น การใช้ข้อมูล การรายงานผล หน่วยต่างๆ เพื่อปรับภาษา ให้ทุกคนเป็น “ฟิสิกส์” เดียวกันคิดซะว่าเรียน ก.ไก่ ข.ไข่ ก็ได้

รากฐานเป็นเรื่องที่สำคัญมาก เพราะถ้าเราคุ้นเคยแล้ว อีกหน่อยจะหยิบใช้ด่วนๆ ก็จะกลายเป็นเรื่องง่าย

เนื้อหาในฟิสิกส์จริงๆ สำหรับพี่เริ่มที่บทที่ 2 ชื่อบทการเคลื่อนที่ในแนวตรง เป็นบทเรียนในกลุ่ม “กลศาสตร์” จะประกอบด้วยบทย่อยๆ หลายบท เพื่อให้เราเกทปริมาณพื้นฐานต่างๆ ในวิชาฟิสิกส์มากขึ้น เอาไว้ต่อยอดบทที่เหลือ จากนั้น จะได้เรียนกฎนิวตัน – ความมหัศจรรย์จากลูกแอปเปิ้ลที่หล่นลงมาเขย่าโลก

ทั้ง 3 บทนี้ ถ้ามองจากเด็กใกล้เตรียมสอบเข้าทุกคนจะบอกได้ว่า “มันไม่หนักเลย” แต่ในก้าวแรกที่นักเรียน ม.4 ได้เรียน จะบอกว่า “ยาก” ก็ไม่แปลก

ทุกคนต้องค่อยๆ เติบโตนะจ้ะ 🙂

ม.4 เทอม 2 เรียนอะไร

พอเริ่มตั้งไข่จากเทอม 1 ได้แล้ว เทอม 2 ต้องเร่งสปีด เก็บ 4 บทได้แก่ สมดุลกล งานพลังงาน โมเมนตัม และการเคลื่อนที่วิถีโค้ง (ซึ่งเป็นเรื่อง advanced ต่อจากแนวตรง)

ปัญหาของเทอมนี้คือ “เรียนไม่ทัน” เพราะกิจกรรมเยอะ กีฬาสีก็มาแล้ว ดังนั้นให้ระวังความแน่นของเนื้อหาดีๆ นะจ้ะ

จุดสำคัญมว้ากกกคือ

ถ้าตอนเทอม 1 เรียนรู้เรื่องมาแล้ว เทอม 2 จะชิวมากกกกก เพราะเค้าตั้งใจออกแบบเนื้อหาเทอม 2  ให้ต่อยอดจากเทอม 1 อยู่แล้ว

เรื่องน่ารู้: หลักสูตรเก่าจะมีเนื้อหา “การหมุน” อยู่ในเทอม 2 ด้วย ถ้าปัจจุบันนี้ (ปี 2563) เราเจอหนังสือเรียนที่มีการหมุน ก็ให้ข้ามไปเลย

เหตุผลที่กระทรวงตัดออก เพราะการหมุน อาศัยความรู้คณิตศาสตร์ขั้นสูงนิดนึง เช่น การ integrate การ diff พวกนี้ ซึ่งบางโรงเรียนก็ยังมาไม่ถึง ต่อให้ถึงแล้วก็เรียกว่ายากอยู่ดี จึงตัดออก ให้ไปเรียนในมหาวิทยาลัยแทน

เลือกลงเรียนยังไงดี?

ข้อแรก ให้น้องๆ เช็กบทเรียนของคอร์สนั้นๆ ว่าตรงตามหลักสูตรของกระทรวงหรือไม่ เเป็นตัวตั้ง 🙂 เพราะไหนๆ ลงทุนเรียนทั้งที เพื่อให้เงิน + เวลาของเราคุ้มค่าที่สุด อย่าลืมลองถามผู้สอนหรือสถาบันว่าเป็นหลักสูตรที่อัพเดทที่สุด เหมาะสำหรับการเรียนแล้วหรือไม่

ข้อสอง อันนี้พิเศษมั่กๆ สำหรับชั้นมัธยม 4 คือ พี่อยากให้เรามองหาที่เรียนที่ให้ “ความสุข” กะเราด้วย เพราะความสุข ช่วยให้น้องๆ เรียนเข้าใจ จดจำง่าย แถมจำไม่ลืมอีกตะหาก ลองมองหาคุณครูหรือติวเตอร์ที่น้องถูกใจและให้ความสุข

ขอแนะนำอีกสักนิด คอร์สของพี่ฟาร์มเอา ตามไปดูได้เลย

คอร์สฟิสิกส์ ม.4 เทอม1

ใครรู้สึกบ้างว่า “ผู้ชาย” เก่งฟิสิกส์ “กว่าผู้หญิง” คิดว่าเป็นเรื่องจริงหรือเปล่าคะ?
ที่แน่ๆ ยิ่งเชื่อกันมาก ก็ยิ่งปิดกั้นโอกาสของผู้หญิงจากวิชาฟิสิกส์นะ

โลกเราเชื่อแบบนี้มาแต่ยุคโบราณเลย จนกระทั่งเมื่อราว 50 ปีก่อน โลก “เบนกระแส” และเห็นคุณค่าต่อความสามารถผู้หญิงมากขึ้น นักวิจัยจึงพยายามสืบว่า “จริงหรือไม่” ที่ผู้ชายได้คะแนนดีกว่าผู้หญิง? นักการศึกษาและนักจิตวิทยาการเรียนรู้ทำงานวิจัยหลายสิบปี จนได้ข้อสรุปว่า ชายและหญิงไม่มีความแตกต่างกันเรื่องความปราดเปรื่องวิชาฟิสิกส์ ทั้งคะแนนเวลาเรียน คะแนนสอบเข้า ตำแหน่งงานสูงสุดทางฟิสิกส์ที่ผู้หญิงเป็นได้ …

ถ้าอย่างนั้น
อะไรหนอยังทำให้เรามองว่า
ผู้หญิงไม่เก่งฟิสิกส์เท่าผู้ชาย
พี่รวบรวมมาได้ 4 ประเด็นหลัก ดังนี้

1. เราเห็นผู้หญิงทำอาชีพทางฟิสิกส์น้อย

อาชีพทางวิทยาศาสตร์หรือฟิสิกส์ของผู้หญิงยังมีน้อยไปจริงๆ นักเรียน ม.ปลาย หลายคนจึงไม่ได้เลือกเรียนต่อในสาขาวิชานี้ เพราะตัวอาชีพที่เอาความรู้ฟิสิกส์ไปใช้ตรงๆ ยังถูกเป็นงานอุตสาหกรรม โรงงาน หรืองานอวกาศ ที่ยังต้องใช้ความแข็งแรงของร่างกายเพื่อทำงานด้วย

อย่างไรก็ตาม จำข่าวดังเรื่องการถ่ายภาพ Blackhole สำเร็จเมื่อเมษายนที่ผ่านมาได้ไหม ผู้ค้นพบคือ Katie Bouman (ในรูป) และเธอเป็นผู้หญิงนะจ๊ะ ในอนาคตโลกของเราต้องการบุคลากรด้านวิทยาศาสตร์และฟิสิกส์มากกว่านี้แน่นอน เชื่อสิ

• 

• 

2. ผู้หญิงได้คะแนนสอบน้อยกว่า (แต่สาเหตุมาจากอาจารย์…)

เรื่องนี้มีคำอธิบาย ยาวนิดนึงนะ

• มองเรื่องนี้ให้เป็นวัฎจักรก่อน จากข้อข้างบน ที่ว่าผู้หญิงมาทางสายฟิสิกส์น้อย ดังนั้นเราจึงได้ครูสอนฟิสิกส์ชายกันมา
• โดยธรรมชาติ ครูผู้ชายจะให้ความสนใจกับนักเรียนชายมากกว่า (เพราะพูดภาษาเดียวกันเป็นส่วนใหญ่)
• นักเรียนชาย… จึงเกิดการเรียนรู้ที่ “ดีกว่า”  คะแนนนักเรียนชายเลยดีกว่า

• 

• 

อย่างไรก็ตาม จากงานวิจัยเชิงกึ่งทดลองพบว่า ในห้องเรียนที่ครูสามารถแบ่งความสนใจ ถามตอบนักเรียนชาย-หญิงได้เท่าๆ กัน คะแนนของผู้หญิงก็ดีขึ้นผิดหูผิดตาเลย นอกจากนี้ ยังมีอีกการทดลอง “แยกเพศ” ในการเรียนฟิสิกส์ เพื่อเทียบความสามารถกันตรงๆ เลย คือแบ่งห้องหญิงล้วน ชายล้วน เลือกเอาเด็กที่เก่งพอๆ กันตั้งแต่แรก เรียนเหมือนกันทุกอย่าง พอพ้นเทอมเอาคะแนนสองห้องมาเทียบกัน ปรากฎว่าห้องผู้หญิงไม่แพ้จ้า

เพราะฉะนั้น ผู้หญิงก็ทำคะแนนได้ดีนะ ถ้าตั้งใจจริงต้องทำได้แน่

3. นักเรียนหญิงลังเลที่จะมีส่วนร่วมในชั้นเรียน เพราะ… “มันแมนไป”

นี่ก็แปลกแต่จริง อาจเพราะด้วยมีแต่ผู้ชายเรียนฟิสิกส์ ฟิสิกส์เลยถูกมองว่าเป็นวิชาของผู้ชาย! เรียกได้ว่าเป็น Sterotype ของวิชาไปซะงั้น

(คนจะชอบพูดกันว่าว่าผู้ชายเก่งวิทย์ ผู้หญิงเก่งไทยสังคม…) ดังนั้น เมื่อวิชาความรู้ที่ควรเป็น “สากล” กลายเป็นส่วนหนึ่งของความเป็นชาย ผู้หญิงที่ยกมือตอบก็จะดูเปรี้ยวๆ แมนๆ หน่อย นักเรียนชายจึงดูโดดเด่นมากกว่า

ทั้งนี้ มีงานวิจัยพบว่า ในวิชาฟิสิกส์นักเรียนหญิงยกมือตอบอาจารย์ในห้องน้อยกว่านักเรียนชาย หรือเวลาสงสัยก็ไม่ถาม จึงทำให้ได้คะแนนออกมาน้อยกว่านั่นเอง ทั้งที่จริง เป็นผู้หญิงเรียนวิทยาศาสตร์หรือฟิสิกส์แล้วช่างซักถาม หรือมีส่วนร่วม (แบบพี่เฌอ) ก็ดูเท่ไม่หยอกน้า

4. นักเรียนชายดูได้ใช้ความรู้ฟิสิกส์ในชีวิตประจำมากกว่า

กิจกรรมของนักเรียนชายและนักเรียนหญิงส่วนใหญ่ต่างกัน ผู้ชายคลุกคลีกับเกมความเร็ว ความแรง การปีนป่าย ถูกฝึกให้สังเกตความเปลี่ยนแปลงง่ายๆ รอบตัว แถมได้ใช้เครื่องมือกลไกมากกว่าเด็กหญิง

สิ่งเหล่านี้มีส่วนทำให้เด็กชายโตขึ้นมาเข้าใจคอนเซปท์ของฟิสิกส์ได้เร็วกว่าเด็กหญิง เพราะมี “ความมั่นใจ” ที่ติดตัวมาทำให้กล้ากระโจนเรียนรู้ทันที (ไม่ได้เกี่ยวกับว่าสมองดีกว่าแต่อย่างใด)

---

จะเห็นได้ว่าทั้ง 4 สาเหตุนี้ทำให้นักเรียนชายดูเก่งกว่า ทั้งที่จริงๆ แล้วไม่ได้เป็นอย่างนั้นเสมอไป

เพราะไม่ว่าจะเพศอะไร หากน้องมีเป้าหมาย “อยากทำคะแนนฟิสิกส์ให้ดี” เพื่อคณะหรือตัวเลือกที่ต้องการ ก่อนอื่น ต้องเริ่มจูนที่ความคิดก่อน ว่า ฟิสิกส์ไม่ใช่วิชาของผู้ชายนะ แต่เป็นวิชาของทุกคน 

นอกจากนี้ ลองฝึกมองเรื่องรอบตัวด้วยมุมมองของฟิสิกส์มากขึ้น เห็นน้ำเดือดคิดถึงอุณหภูมิ เห็นพัดลมเป่าคิดถึงเรื่องการไหล จะยกของหนักๆ อะไรคิดถึงนิวตัน แบบนี้จะทำให้เราได้ทบทวนไปในตัว

สุดท้ายนี้ การมีส่วนร่วมในห้องเรียนสำคัญมาก ถ้าไม่กล้ายกมือตอบคุณครู แอบตอบไปในใจ ก็ได้ประโยชน์เช่นกัน

แหล่งที่มา

• Hoffmann, L. (2002). Promoting girls’ interest and achievement in physics classes for beginners. Learning and Instruction, 12(4), 447e465.
• Kessels, U. (2005). Fitting into the stereotype: how gender-stereotyped perceptions of prototypic peers relate to liking for school subjects. European Journal of Psychology of Education, 20(3), 309e323.